H αίσθηση και η ανάκτηση νέας ζωής.

Κατά τη διάρκεια της παρουσίασης του βιβλίου του Γιάννη Κορίνθιου «Οι Έλληνες της Νάπολης και της Νότιας Ιταλίας από το δέκατο πέμπτο στον εικοστό αιώνα», ο καλλιτέχνης Gerardo Del Prete παρουσίασε τέσσερα εργα του:
– Μπολερό
– Ανάληψη (Μικτή τεχνική σε βακελίτη) 1995
– Σωτηρία (Μικτή τεχνική σε σαμπρέλα ελαστικού) 2000
– Ναός. n.1 (Μικτή τεχνική σε ηφαιστειακή τέφρα) 2013
Πουαντιλισμός και action-painting είναι τα αίτια έμπνευσης μιάς προσωπικής τεχνικής, με καταχωρίσεις από την Arte Povera, της οποίας τα στοιχεία δεν χρησιμοποιούνται ως έτοιμα, αλλά σε τόνους σύνθεσης με χρωματιστική έννοια, παραπέμπουν στην ανάκτηση και την αίσθηση νέας ζωής.

Το Γιατί και το Πώς
Η καλλιτεχνική εργασία είναι ο τρόπος επικοινωνίας, με αναντικατάστατο πρωταγωνιστικό στοιχείο, με διάθεση έκφρασης (και στις πιο προσωπικές πεποιθήσεις), απαίτηση προσοχής και αναζήτηση έμμεσης ικανοποίησης.
Η επιθυμία να κατανοηθεί πλήρως η ύλη, να παρατηρηθεί, να μελετηθεί, να ακουστούν οι βαθιές εκκλήσεις, οι μυστηριώδεις και ανεξιχνίαστες επικλήσεις, η αγάπη για τα αλλοιωμένα και χρησιμοποιημένα πράγματα (τα οποία πιστεύουμε ότι καταστρέψαμε και διαγράψαμε απομακρύνοντάς τα, και τα οποία αντιθέτως συνεχίζουν να ζουν και να μας μιλούν), η έρευνα της αφαίρεσης ως γνώση του επουσιώδες (ακόμη και επιστημονικά) είναι οι αναγνωρίσιμοι παράγοντες που διαποτίζουν στα έργα μια δική του μοναδική ζωή.
Η εργασία (που, όπως τη δράση ενός μαραθωνοδρόμου στη συνεχή του προσπάθειά να παραμείνει στο δρόμο, χρησιμοποιεί τις τελευταίες του ενέργειας) γίνεται έτσι κοινή ιδιοκτησία (μιας ομάδας συνεργατών και χρηστών).
Η αίσθηση της συλλογικής εργασίας, στενά συνδεδεμένη με επιλογές και καλλιτεχνικά ενδιαφέροντα, παραμένει ευδιάκριτη (εξ ολοκλήρου) στα έργα τέχνης.
Ο βαθμός της συμμετοχής και της αρμονίας με την εκφραστική προσπάθεια είναι τελικά το πραγματικό κριτήριο επίτευξης και “κατευνασμού” της εσωτερικής ανησυχίας.

Βιογραφικό σημείωμα
Gerardo Del Prete γεννήθηκε στο Benevento το 1946. Ζει και εργάζεται μεταξύ Caserta και S. Nicolala Strada.
Αυτοδίδακτος, το έργο του αναπτύχθηκε με συνέχεια, απο τις πρώτες του εκθέσεις στη δεκαετία του ’70 μέχρι και σήμερα.
Ενδεικτικά αναφέρουμε τα πιο σημαντικά γεγονότα, τις προσωπικές εκθέσεις στην αίθουσα “La Belle Otero” στην Caserta (1987), στο κέντρο τέχνης του Cassino (1989), στην έδρα του ΟΗΕ και στο CERN της Γενεύης (1989), στην Feltrinelli της Caserta (“Contaminazioni”, 2010).