Ο Παναγούλης ζει

Ο Παναγούλης ζει

Νάπολη αποτίνει φόρο τιμής στη μνήμη του Αλέξανδρου Παναγούλη

Το Δημοτικό Συμβούλιο της Νάπολης, μετά από πρόταση του Δημάρχου Luigi de Magistris με απόφαση της συνεδρίασης της 29.12.2014, ενέκρινε την απόδοση της ονομασίας της οδού “Via Alessandro Panagulis”, προς τιμήν του έλληνα πολιτικού, επαναστάτη και ποιητή Αλέξανδρου Παναγούλη, ο οποίος πέθανε πριν από σαράντα χρόνια, την 1η Μαΐου του 1976.
Ο “Αλέκος” θα δώσει το όνομά του σε ένα δρόμο στην περιοχή Ponticelli μεταξύ της Via Eugenio Montale και Via Christian Hans Andersen.
Η τελετή ονοματοδοσίας θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 17 Δεκεμβρίου 2016 στις 10:00 π.μ. στην έναρξη της Via Eugenio Montale, κοντά στην έδρα της δημοτικής εταιρίας ABC – Via Argine, 929 | 80147 Napoli.

Ernesto Treccani - Μίκης Θεοδωράκης: Libertà per Panagulis - 1970

Ernesto Treccani – Μίκης Θεοδωράκης: Libertà per Panagulis – 1970

Ο Αλέξανδρος Παναγούλης, Αλέκος για τους φίλους και την αστυνομία, διανοούμενος, πολιτικός, ακτιβιστής και ποιητής, σύμβολο της αντίστασης κατά της δικτατορίας των συνταγματαρχών στην Ελλάδα, θεωρείται σήμερα ένας από τους σύγχρονους ήρωες της μεταπολεμικής Ελλάδας.
Ιδρυτής και ηγέτης της οργάνωσης Εθνική Αντίσταση, διώχθηκε, φυλακίστηκε και καταδικάστηκε σε θάνατο μετά από μια αποτυχημένη απόπειρα δολοφονίας εναντίον του δικτάτορα Γεωργίου Παπαδόπουλου, τον Αύγουστο του ’68.
Μετά την αναστολή της θανατικής ποινής, λόγω των έντονων πιέσεων και αντιδράσεων της διεθνούς κοινότητας, πέρασε πέντε χρόνια στη φυλακή υπό σκληρές συνθήκες.
Μόλις απελευθερώθηκε, βάση γενικής αμνηστίας τον Αύγουστο του ’73, αυτοεξορίζεται στην Φλωρεντία της Ιταλίας για να επαναδραστηριοποιηθεί στην αντίσταση.
Με τη Μεταπολίτευση επιστρέφει στην Αθήνα και εκλέγεται βουλευτής με την Ένωση Κέντρου και στη συνέχεια ως ανεξάτητος, αποφασισμένος να τεκμηριώσει τις σχέσεις μεταξύ ορισμένων πολιτικών της νέας δημοκρατικής κυβέρνησης της Ελλάδας με το προηγούμενου δικτατορικό καθεστώς.
Πέθανε στην Αθήνα την 1η Μαΐου του 1976, σε ένα μυστηριώδες αυτοκινητιστικό δυστύχημα μόλις δύο ημέρες πριν την αποκάλυψη των φακέλων σχετικά με τα όργανα ασφαλείας της Χούντας.

Η ιστορία του έχει εύστοχα διηγηθεί, τρία χρόνια μετά το θάνατό του, στο βιβλίο ″Ένας Άνδρας″ της  Ιταλίδας δημοσιογράφου Οριάνα Φαλάτσι, σύντροφό του τα τελευταία χρόνια της ζωής του.

Η Οριάνα Φαλάτσι με τον Αλέξανδρο Παναγούλη

Η Οριάνα Φαλάτσι με τον Αλέξανδρο Παναγούλη

Στα χρόνια της φυλάκισης έγραψε πολλά ποιήματα που δημοσιεύτηκαν στις συλλογές: ″Άλλοι θα ακολουθήσουν″ (1972) και ″Σας γράφω από μια φυλακή στην Ελλάδα″ (1974).

ΥΠΟΣΧΕΣΗ
Τα δάκρυα που στα μάτια μας θα δείτε ν’ αναβρύζουν
ποτέ μην τα πιστέψετε απελπισιάς σημάδια.
Υπόσχεση είναι μοναχά
γι’ αγώνα υπόσχεση.

(Στρατιωτικές Φυλακές Μπογιατίου, Φεβρουάριος 1972)
Από: Vi scrivo da un carcere in Grecia, 1974


Για τη ζωή και τη δράση του, ο Αλέξανδρος Παναγούλης έχει καθιερωθεί σαν σύμβολο της ελευθερίας, της δημοκρατίας, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των ατομικών και πολιτικών ελευθεριών και χάρη στο πολιτικό του ήθος εμπνέει τις νέες γενιές όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και διεθνώς.


ΚΟΚΚΙΝΟ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟ
Τραγούδι του Μίκη Θεοδωράκη αφιερωμένο στον Αλέκο Παναγούλη, σύμβολο της ελληνικής αντίστασης ενάντια στο φασισμό.

Στίχοι | μουσική: Μίκης Θεοδωράκης (1976)
Ερμηνεία: Γιώργος Νταλάρας

Κάθε πρωί ξεκινούσαμε να πάμε στη δουλειά,
στο λεωφορείο γελούσαμε, είμαστε δυο παιδιά.

Κόκκινο τριαντάφυλλο, κόκκινο το δειλινό…

Κάποιο πρωί για τον πόλεμο κινήσαμε μαζί,
όλοι μαζί τραγουδούσαμε, παλεύαμε μαζί.

Κόκκινο τριαντάφυλλο, κόκκινο το δειλινό…

Μέσα στο Μάη σκοτώθηκες, το αίμα σου μαβί,
έβαψε μαύρο τον ουρανό, κόκκινο τον καιρό.

Κόκκινο τριαντάφυλλο, κόκκινο το δειλινό…

Μαζί σου όλα σκοτώθηκαν, όνειρα, ιδανικά,
γίναμε όλοι φαντάσματα, ζούμε συμβατικά.

Κόκκινο τριαντάφυλλο, κόκκινο το δειλινό…

Τώρα οι σημαίες γενήκανε είδη εμπορικά,
είναι τα όνειρα αγαθά καταναλωτικά.

Κόκκινο τριαντάφυλλο, κόκκινο το δειλινό…

Share this Post: